SEN BİZİM MESELEMİZSİN

 93 gündür senden bir ses duymak için nefesimizi tuttuk bekliyoruz,
Susuyoruz. Yutkunuyoruz...
Bunalıyoruz.
Gel artık baba.
Bak jiletlerimizden de vazgeçtik.
Biraları kapattık.
İçimizden ışıkları kararttık.
Bir ses ver Allah aşkına.
Kalk gel artık aramıza...

BABA...
Rumhumuzdaki bütün acı haritalarını sen çizdin...
Arkak sokakların isyankar kaldırımlarında senli büyüdük.
Aşkın gariban merdivenlerinden senle çıktık.
Kafamızın en bozum olduğu yerde, delikanlı olmayı senden öğrendik.
Bak şimdi kulaklarımız çınlıyor:
"Meselem, benim meselem. Yer yüzüdür gök yüzüdür benim meselem"...
Ellerimiz yüreğimizde dua ediyoruz:
"Sen de bizim meselemizsin" diye...

BABA...
"Bir ömür yetmez ki sana doymaya"...